Narodziny klarnetu tradycyjnie wiąże się z warsztatem
rodziny Dennerów w Norymberdze. Urodzony w Lipsku w 1655 r. Johann Christoph
Denner, przeniósł się do Norymbergi, gdzie szybko zdobył
wysoką pozycję jako wytwórca instrumentów. Był nawet członkiem Wysokiej Rady Miejskiej.
Do naszych czasów zachowało się ponad 60 instrumentów (choć tylko jeden, do
tego wątpliwego pochodzenia, klarnet) sygnowanych jego nazwiskiem.
Około 1690-1700 r. (różne źródła podają różną datę) Denner dokonał innowacji w budowie szałamaji, w efekcie której zbudował instrument później nazwany klarnetem. Nowość polegała na umieszczeniu na spodzie instrumentu klapy, dziś nazywanej duodecymową, dzięki której używając tych samych chwytów można było wydobyć wyższe dźwięki. Skala instrumentu mieściła się teraz w zakresie dwóch i pół oktawy. Klarnet w stosunku do szałamaji miał również szerszy ustnik i szersze zakończenie, przypominające dzisiejszą czarę głosową. W gruncie rzeczy trudno jest tak naprawdę
powiedzieć czy Denner wynalazł klarnet
czy też udoskonalił szałamaję. Z pewnością jest zbyt dużo podobieństw
między szałamają, a pierwszymi klarnetami (jak je dzisiaj nazywamy), aby można
było wyznaczyć wyraźną datę wynalezienia klarnetu. Problematyczne jest też czy to na pewno Denner zbudował jako pierwszy klarnet. Z pewnością nie był jedynym w czasach, które
charakteryzowały się mnogością ulepszeń w konstrukcji instrumentów i
pomysłowością ich autorów. Klarnety czy też udoskonalone szałamaje budowali
również Klenig, Oberlender i inni, a dzieło Dennera kontynuowali jego synowie. Miejsce w
historii, jako temu pierwszemu, dało J.Ch. Dennerowi umieszczenie jego osoby jako wynalazcy klarnetu w dziele Johanna Doppelmayra „Historische Nachricht
von den Nürnbergsichen Mathematicis und Künstlern” z 1730 r.
Poniżej klarnet autorstwa Johanna Jacoba Dennera, syna Johanna Christiana ze zbiorów Muzeum Instrumentów Muzycznych w Brukseli.
